Yaban Kekiğim Şiiri - Mehmet Ali Günşen

Gülüm,
Sensiz,hayat ne zormuş / meğer...
Bilemedim,
Sensizligin / ne dayanılmaz işkence olduğunu...
Anlayamadım

Yok / yoksun
Biliyordum / olmayacağını
Ama / amalı bir beklenti var ya! ..
Ya gelirse / gelir de bulamazsa! ..
Kahrolurum...

Benimkisi,sadece kuruntu
Kuruntuyla karışık / vesvese
Bana bakma Yaban Kekigim / umutlarımı,
Aksam Sefaları gibi /Gecelere mahkum ettim...
Gündüzün ışıkları / Yeryüzünü aydınlattığın da
Içimde ki / karanlıklara ulaşamıyor
Ulaşmaz,aydınlatmaz oldu, başka ışıklar
Sen de / aydınlığa ulaşan yarınlar...
Bak yine,Bronza çaldı Körfezde akşamlar
Derdimi döktüğüm,sırlarımı paylaştığım
Yalnızlığımın Karşıyaka''sında,
Sensizliğin yalancı baharı var / ağaçlarda
Içim de açan sevda filizleri budanmasın,
Zamansız açan / çiçekler aldanmasın...
Olmasın Allah''ım / solmasın
Doğa da / bitkiler yanılmasın...
Ben yandım / aldandım
Bilerek / Ladeslere kandım.
Her aşk bilinmezinde,
Seni aradım / Seni sorguladım...
Hep, son dediğim de
Mutlulukla / 'dirsek teması' hizaya gelemedim...
Kutuplarda yaz gibi / kısa süren aşklar yaşadım
Aysberglerin / görünen kısmıyla avutuldum
Dibine inemedim / bilemedim Yaban Kekigim...
Hicranın,gergefine / iğne olur batarım
Renk renk sim olur / desen yaratırım
Yeter ki,Aradığımı bulmanın
Hovardalığını yaşayayım...