yabanıl davranışın
utancı yansıyordu
hükmü yok sevi çığlığında
umudun sanrısı mıydı
yabancı kalmış
yanyana duran insanlar
yüreğin sesinden
yiten umarsızlık mıydı
yabana gitmesin
yurdunda kalsın dedikçe
değerleniyor elin malı
yeşerirken soluyor muydu
yaban duruşunu
candan sıcaklığa dönüştür
dostluk gülümsemeyle başlar
yüreğine doluyor muydu
13061015denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 14.6.2010 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!