Yaban İnsanı Şiiri - Cağlar Akarsu

....
Kaplumbağalar gibi yürüdük, hep yaşamda,
Her yeri dümdüz ve yokuşsuz sanmıştık,
Zaman yer çekiminde sürekli dönerken,
Yıllar sanki önümüzde yok oluyordu,
Ağırca attığımız adımların altında ezilirken,
Bir akşam vakti, hiçliğim sonunda,
Birden bire kendini buluyordu,
İnsan zamanı bir kaplumbağa sandı,
Her şey ağır ve yavaş seyretmek,
Sonuçların geldiği noktada,
Kişilerin anlamsız bakışları; kendini buluyordu,
Bulamadı hiçbir zaman kaplumbağa kadar,
Bulduğunu sandığı anda bitişin yaklaştığını gördü,
Adımları yavaş bir zaman çekimde,
Masalların, bir varmış-bir yokmuş sözünde,
Tüm yıllarını; sırtında ki kabuğuna çizdi,
Biraz da kahverengileri, solarken,
Her karanlık gölgede, sanki yok oldu.
Gitti....