Yaban Gülü Şiiri - Hüdayi Azbay

Gönül, sel misali çağlayıp durdun
Varıp da bir yaban gülüne düştün
Nice saraylarda hayaller kurdun
Sönmüş bir ocağın külüne düştün

Bazen aşka gelip pir gibi döndün
Pervane misali şemlere yandın
Kargayla çığırıp tilkiye kandın
Bir zalim avcının eline düştün

Bazen çekip gittin durduramadım
Oldun bir deli tay gem vuramadım
Saplandı bağrına kurtulamadın
Mevla'nın en garip kuluna düştün

Gönül, duvarların taşlı yapıdan
Aldın payın yazın esen tipiden
Ağustosta geldi girdi kapıdan
Ney olup alemin diline düştün

Haktan gelir gayri hayırda şerde
Her zaman bir kusur olur beşerde
Tekrar buluşmamak için mahşerde
Dünyada helallik yoluna düştün