Yaban Çilekleri Açsın Dudaklarında

bu kaçıncı kırılışın
bu kaçıncı
başını eğip kirpik altından bakışın

dur gitme
bak uzanan ellerime
ve nemli gözlerime
ne olur bir daha
bir daha dönelim geriye
başlasın müşterek ızdırabımız

gene kızalım birbirimize
gene kıskanalım şundan bundan
kimsenin bilmediği yerlerde buluşalım
ve yine tanıdıklar geçsin yanımızdan

seni yaşamak istiyorum tekrar tekrar
her akşamüstü saçlarının kızıllığında
ve o tenha yollar da
kimsenin bilmediği geçmediği

seni düşünmek her yerde
kahverengi gözlerini
ve küçük ellerini
seni sevmek her an daha fazla
düşüncelerde

evet gitme
yanımda kal
gözlerinde yine güneş ışıldasın

ve yaban çilekleri açsın
dudaklarında

nice sırlarımıza şahit
erik ağacının yapraklarında
ince parmaklarının izleri kalsın

(nisan ‘69)