*Yaban/cı* Şiiri - Rukiye Küçük

Bir kibrit alevinde yandı bir anda, o bütün hasretim
Sele bıraktım şafak vakti, hezeyan yanlarımı
Kaç kahır biriktirdim, kaç lâ elzem sancı
Ben anlatamam ki zaten, duyma yabancı

Bilemezsin kaç Yusuf öldürdüm içimde bağıra bağıra
Bilemezsin ah nasıl bir mayıs sabahıydı
Ne katran gecelerde, deniz oldu gözlerim
Ne buruk vedalara, ahraz oldu sözlerim

Donuk kurşun nöbetleriydi, isyanın vakur duruşu gözlerimde
Nasıl bir kalp ağrısında yitirdi dudaklarım tebessümlerini
O gitmeler ki, dönüp gelmelere gebe
Ne âhlar doldu da, göndermedim feleğe

Koca bir medeniyet geçse de üstümden
Anlatamam lal olur dilim tut ki
Nasırlı geçmişler yumruktu, patladı duvarımda
Meramım ince ince sızlıyor yanağımda

Bir kibrit alevinde yandı bir anda o bütün hasretim
Sen bana yabancı,bense kendi özüme
Yarin hüznü hercai,kan bulaştı dilime