Yaban Ağaç Şiiri - Yaşar Kırca

Kovulmuşum bu dünyanın
Ulu ormanından
Tek başıma bir kuytuya
Yıllardır hasret gözlerim
Bir derin, tatlı uykuya
Ben kuytuda tek bir ağaç
Meyvelerim yerlere dökülmüş
Yapraklarım güneşe muhtaç
Vadimde esen her rüzgâr
Benim bir dalımı kırar
Yırtıcı kuşlar avını bende arar
Gölgemde oturan çoban
Bıçakla gövdemi oyar
Yaban ekilmişim bu toprağa
Yaban büyümüşüm
Çok kara kışlar görmüşüm
Dallarımda kışlayıp
Baharda uçan kuşlar görmüşüm
Bakmayın dalımın yeşiline benim
Yeşilim kuşların ötüşüne benim
Benliğimde eser yok gerçekte
Hayalimdeki engin dağlardan
Özüm yerlere akıyor için için
Gövdemde açılan binlerce yaradan
Hayra değil biliyorum bu toprağa akış
Kuruyup giderim ermez bahara bu kış
Ruhumda binlerce amansız sancı
Elinde baltası hızır gibi yetişir ormancı