Yaban Şiiri - Özgür Günsay

Hiçbir zaman istemezdim bir deli rüzgârı

El üşür, düşman güler ve bazılarımız ağlarız

Ve en çok ağladıklarımızdır bizi yabana atan

Oysa ben sen üzülmeyesin diye hayalini bile yanımda gezdirirdim

Yâdımda gezmen için türlü bahaneler ürettim

Evet ben de geleceğin kara gözlü zalimlerindenim

Kendi cesedimden hortlarken aynı zamanda da bedenimi yeni yıkamışım

Sen üzülmeyesin diye öleceğimize inanmadım

Bütün kavuşmaları rafa kaldırır gibi mahşere kaldırdım

Ve kalktığımı sandığım anda bir bel daha batmışım

Ben çırpındıkça batarken sen neredeydin

Ey gelincik hangi göğün şafağında gözyaşların donmuştu

Boyuma kadar akan kan üst dudağımda durmuştu

Bütün sular tutuşmuştu

Herkes su ararken ben seni aradım

Bedenin suyu hallolur dedim kendime

Ruhuma sel olan kadını damla olarak bulmuştum

Bir karınca olup boğulmuştum

Kav diyemedim

Ben hücre hücre içindeydim

Kal diyebildim