YABAN
Şehri, insan sevgiyle kazır gönle.
Sevgi varsa orada, olmaz yaban.
İnsan sevgiyle şehri, yazar gönle.
Sevgi olunca şehre, kalmaz yaban.
Doğduğu yerde insan, yaban olur.
Gönüldeyse dermansız, çıban olur.
Koskocaman arzda, gariban olur.
Ah, kendi öz şehrinde gülmez yaban.
Çileler bitmez ki, bu kadar ile.
Âşık gülemez, böyle kader ile.
Gurbet yaşar özde, hep keder ile.
Ruhuyla ölür, tenle ölmez yaban.
Mustafa EROL
22.06.2014
Manavgat / Antalya
Kayıt Tarihi : 22.6.2014 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!