Ya Sev Ya Terk Et Şiiri - Mehmet Cıngır

Uzatmayacaktın madem elime elini,
Neden diktin benim gönlüme aşk heykelini?
Yokluğunu hücrelerimde hissederim ben,
Sensiz bakarım güneşe,aya,yıldızlara…
Yürüdüğüm yollar neden yokuşa vuruyor?
Yüksek dalgalar neden hep kalbimi kırıyor?
Hep ben siper ediyorum göğsümü rüzgâra…

Yokluğunda güneş hep biraz daha geç doğar,
Neden mart karı hep benim yüreğime yağar?
Neden hep sen gülersin,neden ben hep ağlarım?
Bir zelzele ki,harap oldu İrem bağlarım.
Anlarsın kıymetimi sen, ayrılınca benden
Kirlenir bir gün acıyı tutan o ellerin
Kork gazabından kuruttuğun taze güllerin!

Gönlümde biriktirdiğim aşkı uzattım sana
Sense ruhsuz dağlardan ateş gönderdin bana.
Sundum ben sana güneşi,ayı ve yıldızı…
Gönderdin sen bana vadiler dolusu kahır!
Bana uzattığın ellerin neden kırmızı?
Neden sundun bana hep acı,hep kan,hep zehir?

Ağlatırsan elleri kınalı bir gelini,
Elinle davet edersin kendi ecelini.
Eğer eritirsen o mor sümbüllü dağları
Kirpiğindeki kanla ödersin bedelini.
Nerden bilsin yağmur toprağın kavrulduğunu?
Görür müyüm bir gün su gibi durulduğunu?
Görür müyüm bana gönülden vurulduğunu?

Gözlerini açtığında beni görmelisin,
O samur saçlarını yeniden örmelisin.
Erimeli zifiri karanlıklar sesinde,
Barınmamalı soğuk korkular nefesinde…
Barış taşımalı vadi ve dağlara rüzgâr…
Barış türküleriyle inlemeli dağların,
Eskimeyen dostuyuz biz eskiyen çağların…

Sevgi karşılıklı… sev beni seveyim seni
Sarmadan ruhumuzu ayrılığın kefeni…
Yıllarca umut aradı vadide bilgeler;
Fakat umuda hiç umut vermedi gölgeler…
Ya sev,gülümse birazcık ya da terk et beni.
Bu satranç oyununda kalksa da atın şaha,
Kalkar benim de ellerim daima Allah’a.