Ya Sesin Nerde Şiiri - Galip Sinecikli

ben demem için
benim bende olmam lazım
beni bana bırakmalıydın
ki giderken onu da sende unutmuşsun
tıpkı gözlerimin rengini unuttuğun gibi

dudaklarım kurak geçiriyor tüm sevişmeleri
bir damla aşk yağmıyor
dudaklarını götürdüğünden beri

kirpiklerimde hep intiharlar besliyorum
kör cellatlar
yağlıyorlar urganlarını
kime denk gelirse diyorlar da
ortadaki tek idamlık
gözlerim
onlarda kalbine firar etmek istiyor
oysa bilmiyorlar ki
bütün ayrılıklar
senin ihbarlarınla beni buldular
ve çatık kaşlarım tükendi heybemde
attığım her adımda takılıyorum
an tuzaklarına
d/üşü/yorum
sızlıyor yaralarım
ve kan sızıyor gecenin bağrından
dolunay vurgun yiyor
yakamozlar
kumlarca katledilişime şahit
faili meçhul yalnızlıklarımı resmediyor zaman
bir turnusol kağıdına

farkıma bile varmayacaksın
bir gün yanımdan geçip giderken
ki sen en çok sesimi severdin
ama görmeyeceksin sesimin rengini
dilsiz bir çığlık olarak duracak
son defa Sevgilim dediğin yerde

okuduğum romanların son sayfalarını
ben hep önsöz diye okuduğumu fark ediyorum
ve günün en ikindi saatlerinde
karanlığımı içime gömüyorum

sen unuttun belki her şeyi
ama benliğim sendeyken
unutamıyorum hiçbir şeyi
bütün şiirlerdeki silik harflerde iki hece adın gizli

sokaktaki adama soruyorum çocukluğumu
kumbaran yokmuydu be adam
gençlik biriktirseydin ya diyor
beni anlamıyor

zaten
beni tek anlayan vardı
artık anlamlarda anlamsız kaldı
şimdi anladım
sen yoksun

ya sesin nerde?