Ya seni hiç sevmeseydim

Seni sevmek, insan olabilmekti,
Atan bir kalbe sahip olmak,
Konuşmak, görmek, nefes almak demek,
Yani hayatın her zerresinden zevk alabilmekti.
Her zerresinde seni yaşayabilmek.
Ya konuşamasaydım,
nasıl anlatırdım seni
Nasıl cümleler kurardım sana dair
Nasıl fısıldardım adını yıldızlara,
Mavi bir denize, martılara.
Bana hayat veren adını,
Nasıl tekrarlardım bir dua gibi,dudaklarımda.
Ya hiç görmeseydim seni,
Nasıl inanırdım Tanrı''nın varlığına.
İnanır mıydım göğün böyle mavi olduğuna,
Şimdiki gibi endamıyla büyüler miydi Galata.
Ya hiç öpmeseydim seni,
Nasıl nefes alırdım bu derin çukurda,
Bir kor ateş sarmaz mıydı ciğerlerimi,
Dudakların olmadan aldığım her nefes,
Yakmaz mıydı bedenimi.

Seni sevmek insan olabilmekti,
Şimdi yoksun, bir huzursuzluk kaplıyor içimi.
Ya seni sevemezsem daha fazla,
Ya ayrılık bir zehir gibi kalbimi kaplarsa.
İnsan olabilir miyim o zaman,
İnsanlığımdan utanır mıyım o an.
Kimi kandırıyorum ki,
Ayrılık senin gözlerinde bir zindan olsa,
Kırardım bütün kilitleri,
Hapsolmak isterdim sonsuzluk boyunca.