Ya Sabır Şiiri - Kemal Doğanay

Ömür dedikleri elden gidiyor
Şeytan ayaküstü durma ye diyor
İçimde heyecan sen kimsin diyor?
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Her gece nöbetçi tetikte bekler
Evde sevdiklerim güne gün ekler
İnsanoğlu böyle bitmez istekler,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Şehit sözü duysam gözümde yaşlar
Savaşı gördükçe korkular başlar
Birden eteğime dökülür taşlar,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Sofrada tuzu yok et hayal eder
Yangında ölenler kefensiz gider
Güneşi bekliyor Dua!da peder,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Kul kula muhtaçsa külünü vermez
Seven sevdiğine gülünü vermez
Yardım istesen de elini vermez,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Durmadan artıyor dişlerde sızı
Sanki düşman olmuş oğulu kızı
Seneler geçiyor beklerim yazı,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.

Uzak diyarlarda daldım rüyaya
Eller uçar gider biz kaldık yaya
Sabret deme artık sen DOĞANAY’a,
Ya Sabır dedikçe başım dönüyor
Elimde titreyen lamba sönüyor.