Mel’un! ...
Ayağıma basıyor;
başlıyorum yaygaraya…
Analar yaka yırtıp kan kusuyor;
naralar atıp burnumdan soluyorum…
Şesler(1) körüklüyor câhiliye fitnesini;
İbni Ubeyler(2) ellerini ovuyor;
Kahroluyorum…
Yaptığım belli ki yanlış...
Üstelik yakışmıyor azametime.
Kendime gelmeli, vakur olmalıyım
ki gülmesin çakallar.
umuda kapılmasın müritleri şeytanın.
Sonuçta, ölümsüz bir arslanım ben;
zaafa düştüm sanmasın Pavlonun itleri.
Sabır dergâhında tecride girmeli bir dem;
aklıselime mani olan isyanım.
İkinci bir emre kadar;
kırk gün mü desem, kırk yıl mı?
Bilemem.
Ezilse ayaklarım,
çehremde mağrur bir ifade!
Kerpetenle koparılsa etlerim,
umudu yeşerten gülücükler çehremde.
Önüme bakmalı,
tevhid ekmeliyim gönüllere;
kardeşlik ve muhabbet tohumları saçmalıyım…
Kan tükürsem: “Kızılcık şerbeti içtim” diyip;
Yusuf’un gömleğini sürmeliyim dîdelere.
Eminim, bir gün...
Bahar gelecek kulbe-i ahzan olan yurduma.
Zulmeti yırtacak imanın nuru.
Pul pul dökülecek maskeleri ifritlerin;
dirilecek ümmetin bin yıllık kardeşliği;
Ruhları şad olacak inan ki şehitlerin.
09/12/2009 O. Şener
(1) Şes bin Kays: Müslüman Evs ve Hazrec kabilelerini birbirine düşürmeye çalışan meşhur yahudi münafıklardan biri.
(2) Abdullah ibni Ubey: Münafıkların başı.
Kayıt Tarihi : 9.12.2009 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şe'S BiN KaYs'ıN KıŞkıRtMaSı: Yaşlı bir Yahudi alimi olan Şe's bin Kays, Müslümanlara karşı büyük bir kin besliyordu. Her fırsatta Ensar'ın arasını açmak için çalışıyordu. Bir gün Medine'nin Evs ve Hazreç kabilelerinden bazı Müslümanlar bir arada konuşuyorlardı. Bu iki kabile arasında öteden beri süre gelen düşmanlık, İslâm sayesinde yerini dostluğa terk etmiş, aralarında sevgi, saygı havası hakim olmuştu. İşte Evs'li ve Hezreç'li Müslümanların toplanıp tatlı tatlı sohbet ettiklerini gören bu mel'un Yahudi çok üzüldü ve yanındakilere: -Vallahi, bunlar, böyle birbirleriyle dostluk kurup birleştikleri takdirde artık bunlarla bizim bir arada oturmamız mümkün olmaz! dedi ve bir Yahudi gencine: -Sen kalk, onların yanlarına var da, onlarla sohbet et, sonra da Buas savaşını (Evs ve Hazreç kabileleri Müslüman olmadan aralarında vuku bulan Buas savaşını) hatırlat ve bu savaşla ilgili olarak söylenmiş olan bazı şiirleri oku! dedi. Yahudi genci de, onun dediklerini yapınca, Evs ve Hazreç'lilerin cahiliyet damarları kabardı; iki taraf da iyice sinirlendiler ve bir taraf: -İsterseniz, eski duruma dönebiliriz! dediler. Diğer taraf da: -Peki olsun! dediler. Sonunda her iki taraf da silahlarına sarılıp vuruşmak için Harre denilen yere koştular. Peygamberimiz (sav) , bunu duyunca, hemen Muhacir Sahabilerden bazı zatları da yanına alıp oraya vardı ve onlara seslenerek: Ey Müslümanlar cemaati! Allah! Allah! , Yüce Rabbım, sizi İslâmiyet’le doğru yola çıkarıp şereflendirdikten, kalplerinizi birleştirdikten, sizi küfürden kurtarıp, cahiliye devrine ait bütün kötü işlerden temizledikten sonra ve ben de, sizin aranızda bunları anlatıp dururken, siz hâlâ cahiliye davası mı güdüyorsunuz? buyurdu. Efendimiz (sav) 'in çağrısını duyan Medineli Müslümanlar, derhal intibaha gelip akıllarını başlarına aldılar ve bunun, şeytanın bir fitnesi, düşmanlarının bir hilesi olduğunu anladılar ve ağlamağa başladılar; Evs ve Hazreçliler orada, birbiriyle kucaklaşıp öpüştüler.'(Abdullah AKGÜL'den Alıntı) Bu gün durum değişti mi? Hayır. Dün Evs ve Hazreci bir birine düşürmeye çalışanlar, kendileri ABD gibi AB gibi birlikler oluşutururken bizi bin parçaya bölmeye, hatta nerdeyse hücrelerimize kadar bölmeye çalışıyorlar. Bin yıldır kardeşçe yaşayan iki Mehmed'in (Kürt ve Türk) nasıl olupta birbirine düşman olduğu şaşılacak bir şey değil mi? Aralarına kim düşmanlık tohumları ekti? Onları kardeş yapan neydi ve bu gün eksik olan ne? Bu sorulara doğru cevaplar bulabilirsek eğer, çareyi de bulmuş olururz. Sonrası sabırla tedavi etmektir. Herkes külahını önüne koyup, beyni çatlayıncaya kadar düşünsün lütfen...
çehremde müstehzi bir ifade! …
Kerpetenle koparılsa etlerim,
buz gibi bir kahkaha hançeremde…
İşime bakacağım;
Tevhid ekeceğim gönüllere;
kardeşlik ve muhabbet tohumları saçacağım…
Kan tükürsem: “Kızılcık şerbeti içtim” diyip;
Yusuf’un gömleğini süreceğim dîdelere
Bahar gelecek kulbe-i ahzan olan vatanıma
Maskeleri düşecek ifritlerin…
Ba’s olacak ümmetin bin yıllık kardeşliği;
Kabri gülşen olacak her yerde şehitlerin
****
Duyarlı yüreğinize selam olsun ...
gerçektir yazdıklarınız
sabır... her derdin ilacı.. haklısınız dik durmak için feryad figan değil...sabır ... dayanmak zor da olsa sabır derler ya sabrın sonu selamet .. derim ki Rabbim dayanma gücü versin ...
karanlıktan sonra elbet güneş doğacak ... o yüzlere bakmak gerek ..düşmanların yüzleri belli olacak tek tek benim diyecek yüzleri zaten ve bu hesap o gün sorulacak ... yüzlerine tükürerek
içimze girip düşmalık tohumları ekenler ..
yok birinin başını bulsalar arkası çorap söküğü gibi gelecek zaten ...
hele ki benim ülkemde .. bu ülke dosttu kardeşti kan yoktu kavga yoktu biz her ne kadar farklı fikirlerimz farklı düşüncelerimiz olsada insan gibi yaşamayı bilirdik
insandık yanii .. kim bizi hayvanlaştırmaya çalışıyor ..
derken bile hayvanlar bile artık dost oldular ya demekten de kendimi alamıyorum ..
Kadıköyde sahilde görmüştüm koca bir köpek .. aslında yanına yanaşmak yürek ister öyle babaç öyle sağlam duruşu yerde hemen dibinde memesinin yanında bir kedi yani kendi yavrusu sandım ondan öyle etrafa tetikte bakıyor dedim ama değil işte memesinin dibinde bir kedicik mışıl mışıl uyuyor .. o gün bugündür .. hep bunu düşündüm .. .
yazıklar olsun diyorum ne diyim Hocam ..
.
U
T
L
U N U T U L M A M A K D İ L E Ğ İ Y L E
Y
O
R
M U H T E Ş E M D İ..........Tam puan
yüzümde alaycı bir ifade…
Etimi koparsa,
kılım kıpırdamayacak…
Kan tükürsem:
“Kızılcık şerbeti içtim” diyeceğim
Biliyorum çıldıracak bu durumda,
kahrından geberecek!
Sabrımı görüp çatlayıncaya…
Kahrolup ta patlayıncaya dek…
Dişimi sıkacağım.
sitem var fakat sabir demek gerekiyor, guzel anlatim olmus, benimsenmek yada onemsenmek aslinda cok guzel duygu ya itti ci olmak, cok kötu anlatim süper , yüreginize saglik.
Muhattabin siniri ve iradenin hakimiyetiyle cikinca yola olur birden nefisler köle... Bu tavirli mustescan sözleri severek okudum...
Kaleminiz dâim olsun efendim...
kaleminizde katrelere dönüşmüş sayfalara işlemiş
İnci mercan kadar kıymetli sözleriniz
şaheser oluşturmuş .Sizi kutluyorum. Tam puan+
Listemde .Selamlar , sevgiler
TÜM YORUMLAR (5)