Ya Rab! Şiiri - Hilal Erboyacı

nurlu bir geceye yaslanır /şefkate muhtaç gönlüm
günahkâr avuçlarım davetkâr bir duaya kanatlanır
münzevi kirpiklerim yağmurlardan nem kapar
bu gece kutlu gece/ masivada umut var
bir doğuşu müjdeler öbeklenmiş bulutlar

öyle kirlenmiş ki yüreklerimiz
duyulmaz olmuş şah damarımızdaki iz

Ya Râb! serseri bir karanlığın pençesindeyiz
yetiş!
yetiş ki yunsun /yıkansın /arınsın kirlerimiz

tarihlerden 20 Nisan 571/ kainat yıllanmış uykusundan bir çırpıda uyanır
yankılanır Mekke’de meleklerin müjdesi / nur ile aydınlanır semavat ü zemin

Ya Râb! senin her şeye gücün yeter /sana teslimiz
yetiş!
yetiş ki ummana karışan bir katre de biz olalım biz

insan bu/bir yanında âri bir aydınlığa kapalı
bir yanında kir ve pas kurtulmaya kararlı
ensesinde şeytani bir nefestir nefsinin tecellisi
Ya Râb! Uhrevî bir yangına meylet bağrımdaki ateşi

Ya Râb! kır açılsın kilidi kalbimizin ne çok sana muhtacız
yetiş!
yetiş ki sana layık kullarınla aydınlansın dünyamız

Ey Nebî! Yüzümüz yok şefaat dilenmeye Muhammed’ül Emin’sin sen
utangaç bir yakarışla diz çöktük/ boyun büktük Bedir’e sultansın sen
yönelirken huşu ile Yaradan’a ta derinden
kıyamazsın ümmetine Muhammed Mustafa’sın sen

Ya Râb! ’alemlere rahmet’diye yarattığın efendimiz hürmetine açıldı ellerimiz
yetiş!
yetiş ki huzuruna varınca ümmetiyle gurur duysun Sevgili Peygamber’imiz