YA RAb Şiiri - Binali Kılıç

Biz, bu kadar zulme müstehak mıyız?
Hiç nasip değil mi, gülmemiz Yâ Râb?
Bir gün kurtuluşa çıkacakmıyız?
Nedir bu her telden çalmamız, yâ Râb?

Senden başka kime açam, derdimi?
Tutunacak başka dalım vardı, mı?
Dinsizler istila etmiş yurdumu.
Mümkün müdür. geri almamız yâ Râb?

Yavaş yavaş zihniyeti bozdular.
Gazeteme, müstehcenlik çizdile.r
Manşetime medeni dir, yazdılar.
Mümkün değil midir, silmemiz yâ Râb?

Açmışım elimi yönüne senin.
Her gün şükrederim dününe senin.
Sahip çıkamadık dinine senin.
Hayr ise, nasip et ölmemiz yâ Râb?

Kapanmak istenir dinin, çeşmesi.
Yasaklanır çocuğumun içmesi.
Yeter, ârş'a çıktı, mazlumun sesi.
Hor görünür, namaz kılmamız yâ Râb?

Kur-ân ehli deği,l vaaz verenler.
Dost mu, bizi yerden yere vuranlar?
Rızan için konuşmuyor, görenler.
Nedir, bu put perest, kalmamız yâ Râb?

Dine düşman tanıtılır askerim.
Halbu ki, cephe de şehâdet derim.
Lakin, beni duymaz olmuş, neferim.
Neden, bu gaflete dalmamız yâ Râb?

Ateş almış memleketim yanıyor.
Âlem, bu yangını şaka sanıyor.
Her gün yara, biraz daha kanıyor.
Mümkün değil çare bulmamız, yâ Râb?

Sahillerde altsız, üstsüz avratlar.
İcra ediliyor çirkin sanatlar.
Bu uğurda, memleketim çağ atlar.
İmkansız; inancı bulmamız yâ Râb?

Binali der, zulüm neden Allah'ım?
Zafer göste,r gömülmeden Allah'ım
Çaresiziz, çözüm senden Allah'ım
Onun için, bunca dolmamız yâ Râb?