Ya RAB Şiiri - Özhan Polatcan

adım attıkça uzaklaşıyor
gönlümü karartan bu perde,
yaklaşmaz mı ya RAB bir nebze sema
kalbim senin evini taşıyor.

gebe oluyor acılara kararan her gece
sebebsiz mi dökülüyor sözlerim hece hece
taşıyor hücrelerim adını
körpe henüz dimağım bilmiyor tadını

hiç kimsede bulamam özümü
tutamam yalandır bilemem sözümü
meylederim dünyaya güzel sanarım gördüğümü
zorlarım,beyhude açamam kördüğümü

perdenin arkasındaki sır
Ona giden yol bu ondan ondan hasıl
bir gece olur olmaz ikincisi
duygular değil mestane olmaz dünyada fasıl

tezahür eden ruhi alem
çekilmez ne gönüle ne göze bu kalem
sırrına mazhar olana dek
dolanır durur bu kalp kendince,yek