Deprem Şiiri - Hacı Göktekin

Bir deprem ateşi yaktı içimizi Kahramanmaraş’ta,
Yerle bir olduk Elbistan ve Pazarcık’ta,
Gecenin bir yarısı kim vardı, kim kaldı ki ayakta,
Sallandık, yer yerinden oynadı; ferahlık ver ya Rab.
Kimseyi karanlıklarda bırakma, aydınlık ver ya Rab

Titredi tepeler, yürüdü koca koca dağlar,
Nice canlara mezar oldu lüks lüks apartmanlar,
Bir avuç demir yığınına döndü milyonluk arabalar,
Mülk senindir, kudret yalnızca sendedir ya Rab.
Kahrında hoş lütfunda hoş, sen bizlere en hayırlısını ver ya Rab.

Bir anda çöktü güzel evim, kaçamadım,
Acizim kendi çocukları mı bile koruyamadım,
Kuşlar gibi çırpındı anam, yıkıldı baba ocağım,
Biz aciz bir kuluz, en merhametli sensin ya Rab.
Bizlere merhamet et, günahkarız affet ya Rab.

Maraş’a mı yanayım şimdi,  Diyarbakır’a mı?
Gaziantep’te gözlerim yaşlı, Kilis’e yanmam mı?
Hatay’da öldüm, Asi’den içsem kanmam mı?
Kış günü yandık, Sen serinlikler ver  ya Rab.
Bizleri aşkınla yak, azabınla yakma ya Rab.

Adıyaman sessiz sessiz haykırıyor kalmış darda,
Kar kapattı yolları, gidemedim aklım Malatya’da,
Erzincan yaralıydı, açıldı yüreğinde yeni bir yara,
Çaresizlere çare sensin, sen yardım et ya Rab..
Sen aciz kullarını çaresiz bırakma ya Rab..

İskenderun’da cayır cayır yandı yürekler,
Antakya’dan Osmaniye’den geldi acı haber,
Feryad ettim Adana’dan Şanlıurfa’ya kadar,
Yetişemedim kardeşlerime sen yetiş ya Rab.
Tutamadım ellerinden, sen tut kaldır ya Rab.

Bir anne siper etmiş gövdesini çocuklarına,
Baba tutmuş kızının elinden, yıkılmış dünya,
Sabiler feryad figan: yardım yardım Allah aşkına!
Dayanamıyoruz bu acıya, sen sabırlar ver ya Rab.
Altından kalkamayacağımız yük verme ya Rab.

Ruh bedenden çıkmadan gömüldük toprağa,
Mal mülk fayda vermedi işte, ne sana ne bana,
Daha ne zaman gelecek ki aklımız başımıza?
Şüphesiz ki akıl sahibi sensin, bizlere hidayet ver ya Rab.
Bunları idrak edeceknakıl fikir ver bizlere ya Rab.

Hacı GÖKTEKİN