Ya Rab. Şiiri - Ahmet Turan Yalçın

YARAB

Sessiz bir gecenin sabahında mateme uyanıyorsam,
Bil ki yokluğun var,hüküm sürmüş günlerim var,
Ağıtlarım var gündüz duyulan gece yankılanan,
Beyaz bir yağmur var evime sokaklara yağan,
Fırtınalar var caddede, boylu boyunca yatan yetimler var,
Sahil soğuk,dağlar karlıyken güneş de açmaz şehrime,
Tahtlarında kavga olan imparatorluklar var,
Fetihler var ama kalleşce yapılan savaşlar içinde,
İnandıklarımız vardı biz gibi inandığını sandığımız,
Bir gece yatıyoruz kalktığımızda her yer cehennem gibi,
Ey yarab; Ne bu cenk,ne bu senli bir savaş,
İnsanların yok olmasına uğramış bir telaş,
Öyle bir savaş ne oldu nede görüle ki,
Ne kadar iç güzar oldu bilseler insanlar,
Küfrün o sefil alametine kapıldılar,
Nurun yerine yangınlara daldılar,
Nuh kavmi bile böyle bir hengame görmemişken,
Bizler neler görüyoruz ki ibretsiz kaldık,
Ne çanlar çalınırdı ezan susturmaya,
Ne de insan insana yok yere kıyardı,
İdamı vacip olanlar nizama çekilseydi,
Yetmez mi dinsizliğin kardeşliği,
Ağzım kurusun eğer sana duam kalmadıysa,
Dilim yerinden çıksın dünya kıyametindeyse,
Ey yarab sen kötülüğü değil iyiliği verensin,
Bize kim yaptı bu kötülüğü ki ecdadsız kaldık,
Kim böyle kardeşi kardeşe düşman etti,
Kim ki bu bedelini inananlar ödüyor yarab,
Bizi af eyle yarab suçumuz ney bilemedik,
Af dileğimizle bizi kabul eyle yarab,

Yazan:Ahmet Turan YALÇIN