Ya ömer Şiiri - İlyas Kaplan

gecenin ahir vaktinde öyle bir nur parıldadı ki
mekke sokakları paha biçilmez cevhere dönüştü
son peygamberin ayak izleriyle kutsandı koca şehir
nefes nefese vahşiliğe ayarlı zaman
müşrik denilen çölde

nefsim yed-i kudretinde olan Allah’a yemin olsun ki
kureyşin yurdunda birde sendin beklenen
ya ömer!

ecelsiz zorbalıklar tarihin gözeneklerinde pas tutmuş
hep zelil görüntüler saçılmıştı azgın emellerin aynalarına
gitmez miydi bir milim ileri cennete uzanan merdivenler
taha’nın ilahi nuru nakış nakış işlenirken yüreğine
kureyş’in Adiy ırkından bir yiğit şahadete susamıştı
ondan daha hayırlı kimin üzerine doğdu ki güneş
süreyyanın kandilleri hangi ruhu öylesine aydınlattı

incire ve zeytine yemin eden Allah’ın adıyla
nasıl yaşadın anlat? vahye muhatap olmanın ulviyetini
ya ömer!

Resul’ünün beldesinde ölmeyi arzulayan kim
kimdi o cennet ehlinin kendisiyle övündüğü kimse
yanardağlar kadar yangınlar çoğalırken sinesinde
kimdi zamanın çarmıhına gerilen
ad ve Semudun inkarcı şehirlerini yerle bir etmiş
rahmani baharları seher yürüyüşüyle geçen
silinip giden izlerin ardından ağlayan kim
kimdi rahmet dalgalarını yüklenip üstümüze salan

güneş ışığının parladığı kuşluk vaktine yemin eden Allah’ın adıyla
ıstırap içinde kanını dökerek olgunlaşan zümrüt kimdi söyle
ya ömer!

nurlu bir muştu geldi ta uzaklardan
hasretliği duyulan bir uçtan bir uca hicran gibi bir şey
kutsal mabetlerin toprağı kadar bereketli
karanfil kokuları kadar hazlı
saba rüzgarlarının esintisine benzer
ta ki Kur’an’ın en şah vuruşuyla darmadağın
her dokunuşla paramparça
lat ve uzzanın heykelleri

gündüzü karanlığa boğan geceye yemin eden Allah’ın adıyla
bilsem ben de öyle yemin edeceğim Allah aşkına
aynı yolda yolculuk ne mukaddes bir görev
ya ömer!

redfer