Ya mutluluk mutsuzsa? Şiiri - Serkan Şah ...

Mazotunu yürüttüm traktöründen
Tütün çekmekten dişleri sararmış
Nasırlı elleri tezek kokan bir köylünün,
Bir hırsız olmuş olsam bile
Gayem el-hakk, mazeretim gayet makul.
Şu mutluluk vad'eden sahte feylezofların,
Şımarmış kokuşuk düşünürlerin,
Bütün kitaplarını topluca ateşe vereceğim,
Çakmağım! Bu bir emirdir; hazır ol!
Hiç şaşmamak gerekir...
Çünkü, filhakika eşdeğerdir,
Benim nezdimde mutlu olmak;
O turuncu esvaplı ve
Saçları kazınmış Budist keşişlerin
Beş vakit secdeye kapanması kadar imkansız...
İmkansızdan öte nâfiledir aslında,
Her ne kadar abdest almayı bilseler de,
Önce iman etmeleri gerekir.
Ve artık diyorum ki
Konumuz gerçekten mutluluksa,
Ebû Cehil gibi,
Taviz vermeden imansız olmamız icap eder.
Belki Ebû Leheb misali fiyakalı bir küffar...
Kurusa da ellerimiz,
Hiç şaşmamak gerekir...