Ya Hû Şiiri - Nihal Mirdoğan

Ruhta lezzetin tadı neden hükümran değil
İşit ey dost... teninde,can içre cana eğil

Maksat; ruh cevherinin, cisminde parlaması
Sonra beden hanende ruhu toparlaması

Âzaların, ruhuna nisbet etmesin sakın
Ruh,bedenin gayrısı,en çok da cana yakın

Gönlün gölgesi beden, cana vurdukça vursun
Yandıkça odu,kâmil mertebesinde dursun

"Can esas, ten yardımcı, can baki, ten fânidir"
Rahmet suyunda yunmak ya da yanmak ânidir

Kendine gel ey beden gönlü arıtmaya bak
Hakikat deryâsını tahsil et gafleti yak

Varlık için sefer kıl 'ben' dersen nefsinde dur
Nefsini bilen Rabbi bilir,kendine bir sor

Kendinde O'nu,O'nda kendini buluyorsan
Beden-i misâlinde varına doluyorsan

Bil ki; ruhun libası çıplak değil bâkidir
Kezâ nimet-i vücud, Râb harcıyla vâkidir

Libas yırtılırsa ki, kurtarmaz hiç bir yama
Gâh kabuk kırılsa suret dağılır amma

Şekil yok olur ebed yoluna devam eder
Ruh,yalın ayak "Ya Hu "ile Mevla, Mevla der

Sana ibret gerekse,bakıp gör bu sineyi
Saadet suyundaki leb-i deryâ tekneyi

Yüz, yüzebildikçe, aşk, derviş eylesin seni
Baştan ayağa yâr ol, O'nda hisset enseni

Ne olursun benlikten çık belâyı arama
Hak yolunda yürüyen beni dinle dur ama

Bana bu ten gerekmez candaki tadınım ben
'Benim' diyen sendeki suret-i adınım ben