Ya Gelirse Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Varlığın içindeki hiçlik hissi
Ve yokluğun içindeki varlık mücadelesi...
Daha okul yıllarında tanıştım mücadeleyle.
Arkadaşım silgimi çantamdan almış,
İstediğimde ise bana şiddet uygulamaya kalkmıştı.
O tokat, kendimi bulmama yardım etti.
Ve ilk mücadele anım takdire şayandı.
Sonra, zalimin karşısında dimdik durmayı öğrendim.

Önceleri korkak korkak yaklaşırdım,
"Aman," derdim, "Kimse üzülmesin."
Bir baktım ki üzülen hep ben oluyorum,
Ve bu kimsenin umurunda değil...
Benim "Üzülmesinler" çabamın karşılığıysa,
"Yapmasaydın, biz mi istedik?" kelimeleri oldu.

Artarken eksilen,
Eksilirken artan duygularım
Bazen birbirine karışıp sarmal bir düğüm olsa da
Düğüm açmayı sevmeyen ben,
Kesmeyi öğrendim.
Hani camı ne kadar kırarsan,
O kadar keskinleşir ya...
İşte ben de keskinleştim.
Sonra dilimi, hep gizli gizli
Kendini bileylerken gördüm.
Evet, sivriydi dilim ama hak edene!

Mazlumun hep yanında oldum,
Düşene bir tekme de ben atmadım.
Çok sevildim;
Kiminin ablası, kiminin kankası,
Kiminin kardeşi oldum da...
Bir kendi yarama ilaç olamadım.
Kanayan yaralarıma bir bez örtüp koştum,
Kimin bana ihtiyacı varsa...
Kimse de demedi ki:
"Kolun, bacağın, yüreğin kanıyor...
Gel, bir bakayım."
Olsun, dedim, insanlık hep bende kalsın.
Ama anladım ki o da yanlışmış...
İşi düşen gelir, işi biten gidermiş.

Sonra, ayaza bıraktığım saçlarımı
Aldım rüzgârın koynundan.
Bedenimdeki tırnak izlerini sardım,
Ve ruhuma bulaşan isi, pası yıkadım.
"Bu saatten sonra kendim için yaşayacağım!" dedim.
Ama onu da yapamadım...

Annem, "Sen kötü olamazsın,
Mayanda yok, bozukluk," derdi, ben anlamazdım.
Şimdi çok iyi anlıyorum...
Bozuk olan ben değil,
İnsanlarmış!
Onların fütursuzca kullandıkları kelimelermiş,
Miadı dolan aşklarıymış...
Yüreğimdeki meleğin başını okşarken anladım:
Şeytan da bir melekmiş.
Ve kötüler, hayatı öğretirmiş...
Haykıra haykıra, "Beni yenemezsin, hayat!"
Dediğim günü anladım.
Bardağın yarısı iyi ki doluymuş dedim.
Oysa yıllarım, "Neden bu bardak yarım?" diye kendimi heba etmekle geçmişti.

Kar dı yağdı,
Yağmur du aktı diyemesemde,
Kardı yağdı yağmur du aktı.
Ama "Geçti." demeyi bilmekmiş yaşamak,
Ve yaşamak, sevgiden ibaret değilmiş.

Sevgi umut etmekse,
Umut etmek, umutsuza
Körü körüne bağlanmak da değilmiş...
Misafirmiş her yürek, bir başka yüreğe.
Önemli olan, iyi ev sahibi olabilmekmiş,
Gelene de gidene de...

Ve çıktım kapıya,
Gideni uğurlamaya,
Gelene "Hoş geldin!" demeye...
"Bir çiçekle bahar gelmez," sözüne inat:
Ya gelirse?
24.02.2025 16:18