Dünya bir misafirhane,
Bizler içinde misafiriz.
Bütün canlıların öleceğini,
Elbette hepimiz biliriz.
Ne zaman, nerede olacak,
Nasıl öleceğimizi bilemeyiz.
Selalar verilir durmadan,
Başkasıyla fazla ilgilenmeyiz.
Kaç kişinin öldüğünü gördük,
Kaç kişiyi toğrağa gömdük.
Kaç yara aldık kalbimize,
Sonra yaşantımıza geri döndük.
Bir gün haber aldık,
Filan yakınımız ölmüş.
Sanki ölümü ilk defa duyduk,
Onun ölümüyle şok olduk.
Cenaze namazını kıldık,
Gömülene kadar kaldık.
Günahlarının affı için,
Yüce Allah'a (C.C.) yakardık.
Hayat devam ediyor,
Kendi dünyalarımıza daldık.
Yine bir ölüm haberiyle,
Daldığımız uykudan uyandık.
Bildiğim halde inanmak zor,
Gerçekten ölen Kadriye Yengem mi? .
Aklıma ilk gelen soru şuydu,
Ya! Demek o da öldü öyle mi? .
29.10.2010
Giresun-Şebinkarahisar Yolculuğu
Kayıt Tarihi : 29.10.2010 21:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!