Ya Ben Şiiri - Esma Abay

Bir bulut sarmıştı,
Yeryüzünü baştan başa,
Kapkara bir bulut.
Güneş, arkasında bırakmıştı ışıklarını.

Ağaçlar isyan ediyordu.
Ahşap evin tahtaları: “yeter artık”diyordu,
Gökyüzü zaten asi.
Sonra konuşmaya başladı bulut;
‘Ben olmasaydım,dolu yağmur ve karı
Kim yağdırırdı.’
İlave etti Güneş; ‘Asıl ben olmasaydım
Karanlıkta kalırdı dünya.’

Şimdi de ağaç söyleniyordu;
‘Beni yok mu sayıyorsunuz’?
Doğduğunda beşiğin,
Sofranda kaşığın,
Elinde kalemin,
Önünde defterin kim olacaktı? ’

“Ya ben” dedi, Ahşap evi tahtaları,
‘Seni kucaklayan, seni ve sevdiklerini
barındıran ben değil miyim? ’

“Hey” dedi, gökyüzü:
‘Ne konuşuyorsunuz aranızda,
Çevirin gözünüzü bir bana bakın hele;
Hiçbir kusur görebiliyor musunuz bende?
Sizi çepeçevre kuşatan ben değil miyim? ’

“Yeter” dedi, İnsanoğlu;
‘Siz kendinizi ne sanıyorsunuz?
Hepiniz benim için değil misiniz? ’
Dedi ve düşündü:
‘Ya Ben? ...’

(Kınık/06.06.2006)