Ya Atlar Olmasaydı Şiiri - Kenan Çarboğa

Esrik bir gülüş sızar kırlangıç tavanlardan
Sonra Tulpar üstünde şaklatır kamçısını
Doludizgin yol alır bozkırın sinesinde
Kanatları sarmalar gündoğudan batıyı
Rüzgârı yelesinde rehin alıp götürür

Yar dibine yığılmış boz şahin telekleri
Rahvan bir yürüyüşle çillenir yavaş yavaş
Konur At’ın ardında cılga yollar, tepeler
Önünde başı eğik, tutsak yılkı sürüsü
Mavi göğü, maziyi silip silip götürür

Yarınlar zincirliyken zulmetin annacında
En zifiri gecede yükselirken sessizlik
Dörtnala kalkmış halde çıkagelir Akboz At
Üzerinde ne alp var ne de ağzında gemi
Cilasun bir yiğide razı olup götürür

Bir bala yüreğinde göverir nice umut
Tepel Kaşka Aygır’ın eyerinde yer tutar
Şaha kalkıp incitmez, belinletmez bir kere
Ayağında sekisi, alnında akıtması
Demir dağlar içinde bir yol bulup götürür