Hiç bir anlam ifade etmiyor onsuz kurulan hayaller.Bir ömre sıkışıp gidiyor insan.Anlık tripler,nedensiz kışları ve karşılıksız olarak gizlediği bakışları.Oysa insan nelerden vazgeçebiliyor,çıkarsız bakışmalardan..Hani çocuk olsa pamuk şekere kandırır gibi..
Yaşanılan yer, uyunulan yatak, rahatlamak için kullandığın aynı şebeke suyuna varana.Neleri barındırıyor yüreğinde.Konuşulanlar anlamsızlaştırılıyor mesela, o kulak asmalar, hakkımızda konuşulacak olanlarmış falan falan. Gece insan aynı güneş ısısını hissediyor. Ona gidilen yollarda çıkan engelleri görmezden gelip gidişini kesmiyor..
Düşünsenize yüreğinizi gasp edip, müebbet ediliyor yüreğinize.
Bir de olası şeyler var tabi.
Hani çok değerli olan insanlarınız var ve o duydukça mutlu oluyor. Siz hiç hayatınızda en değerli insandan bahsederken göz yaşlarınızı esir ettiniz mi?
Ben ettim,
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta