Ya altüst edersen Aşk - Garip Çoban

Nermin Seyrat'lı gönül dostuma, garip çobanın fakir gönlünden!....

Bir damla inanç firarda sağırlaşmışlarsa.
Kan kesilmiştir insanda madde.
Korku tırmanır, doğru yola gelmeyende.
Ta burcuna gönül kalelerinde, yaptıklarına şahid olan.
G/özleriyle bu kadar gayretiyle gelir, giden sabahleyin.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki.

Güneş doğmadan uyanırken dualar.
Bizden önce sever hoşgörü sevgiyi
Sadece kendinin farkettiğim hatalar zengin olur Estağfirullah'ta.
Hüküm veren alt üst ederken.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Gündoğumu çizer uzakların yakınını dağlar ardından.
Böyle uyanışlar aşkın nasıl olacağını bilircesine, gülüşünü gösterirken gülün.
Baharın hediyesi meyvelere oruçluyken çiçeklerde.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Silip süpürür sadakatsizliği dualar şems vakti.
Çoban olan gönüllere, gariplikten gelen yanını tertemiz bulur sevgi.
Görürüz oturamadığımız rahmanın sofrasında aşkın sabrını.
Dünya nimetleri arasında serdiği gönüller ne kadarda gönüllü olur aşk sofrasına.
Okunur kibirde kendini yorumlayamayan nefs'te.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Ezilir duygu, her şeyi yiğitçe tadınca.
Hazır olunca v/akit güzel olmasını dilediklerin.
Sabır bulur, sözümüzü neticeye getiren kelimeler.
Cümlesine yansır, bizi öyle karşılar ki,
Bahar açmış güzellik sanırsın.
Sanırsın onunla yeniden, uçurumlarından uçurtmalar uçarken.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki.

Yeni değerler doğar uçurtmanın ipi koptuğunda.
Ben ve O
Herkes gerçeği söylesin bize, haberimiz yokken.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Özü dağıtıyorsun, yorgun yanardağ gibi kalbinde.
Ne veriyorsun küfür ve şirk içindekilere rağmen kendine.
Yakıyorsun pişmanlıklarını içeride bir seni bekletirken.
Ve dengeyi şimdiler bekliyorken.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki.

Unutulmuş yalnızlıkta bulunan sen.
Çiçek gibi açıyor, özü dağıtan dualar.
Niyetlerin lehti mahvuzda yazılıyken, duaları ikra'sız olanmısın.
Ve her iki hayat içinde kendini sevgisizlikle değiştirmeyenlerde.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Neden burada bulunduğunu bilmiyor düşünemeyen düşünceler.
Yararlı mı yoksa sadece işitiliyormusun.
Sesinde yüreğin titriyor, boğuluyor yalanlayanlar.
Bitkin halde gecesi uykusuz geçen yanların.
Kalpleri mühürlenmişler arasında sabahın içinden uçuyorken ruhlar.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Buradayım, yüreğine d/okunan dualarla.
Ardına b/akmıyor s/özlerim.
Ve hiçbir şey bilmiyorum.
Umutsuzluk yetiştirenler arasında safran çiçeği gerçeği söylesin.
Ve hoşgeldi diye hediyelerle karşılıyorum kalpleri sevgiye daralmış olanlara rağmen.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Ortada tabaklar ve safran kokulu su bardakları aşkı doldururken.
Ben ve O
Bizi, umutsuzluk yetiştirdi duada.
Rüyalarımızdaki ibretleri aminlerle yıkıyorum.
Mevlâna'nın Şems'i özlemesi gibi halim.
Dostları çağırıyorum, aramızda hüküm vermesi için.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki

Ve teheccüd vakti temiz havaya çıkıyor çobanlığımız.
Aşka dönüş nedenin tazelemek için Ab-ı hayat suyunun peşine düşmemiz.
Gerçeği söylesin bilen.
Ve sonra gidecek bir y/an'ım inanmayacak sevgiliden.
Balığın karnındaki Yunus'un duasımı, duası Yunus olan Tabduk Emre'nin aminlerin deki rahmet mi?..
Ben şiir yazmayı bilmem!..
Okuduklarımı bir daha okurum öğrenmek için duada.
Dem vuran öyle sofralar gördüm ki.

(Y.ed)