Y o l k e n a r ı n d a, o t u r a k t a ...

Bir taş, iskemle boyu,
Zeytin altında yol boyu
Kimi biner, kimi iner
Cümlesi gölgesine siner
Her gün türlü kul geçer.
Durak değil durak gibi
Oturak değil oturak gibi
Serin yeşil dalların dibi
Akşam güneşi, sabah yeli
Yaz, kış hep aynı yeri
Yorgun olana, yolcu durana
Sohbet ile zeytin ağacına
Geceleri sessiz sakin
Arada sarhoşlar uğrar lakin
Üstü dümdüz olmuş
Ayakları yerini bulmuş
Sanki mihenk taşı
Gelen onun tanışı
Kim derki o yamaç taşı
Ne zaman yol geçti
Bir kul onu dinlence seçti
O günden beri konukları
Yalnız bırakmadılar onları
Onlarda bir birlerini, ayları
Seneleri, günleri ve anıları
Paylaştılar yalnızlıkları
Taksiler geçti, insanlar geçti
Otobüsleri, kamyonları seyretti
İki eski dost gibi sıcak sevgileri
Kiminin dikkatini çektiler
Kimileri önünde beklediler
Akbük-Söke, Didim dolmuşları
Her mevsim selamlayarak gitti
Ama hiç değişmedi duruşları
Çünkü onların yeri sabitti
Dostluklarıda çok kavi

22.7.2009 AKBÜK

gördüm orada onu yan yatar
zeytin dönmüş ona bakar
hayırdır nedir bu hal
sorma dediler ahval
baksana kaldırım taşları
dimdik durur başları
kaldım edre belediye
doğallık tükenir haybiye
kalmadı tadımız tuzumuz
ama yinede biz dostuz

10.7.2010 AKBÜK
biryıl sonra çok şey değişmiş aradım oturak taşı zeytin yerindeydi ama o öte yana yuvarlanmıştı.. belediye kaldırm yapmaya başlamış yol boyu