“ Ölüm tek kişiliktir.
Aşk iki kişilik.”
…
Gözlerini güneşe dikti son kez. Bu güne kadar hiç görmediği renklerine baktı. Hep umarsız, hep apansız tenine nüfuz eden güneş, bugün yüzünde çok sıcak bir gülümsemeyle karşılamıştı onu…
…
Bu gün bir başkaydı sanki. Yine her zamanki gibi hayat arkadaşının sesiyle uyandı bugünde. Bahçedeki neşeli çocukların bağrış çağrış ve kahkahaları, evinin hemen önünden akıp giden arabaların aykırı müzikali, yandaki inşaattan gelen ritmik çekiç sesleri ve arkadaki ormandan gelen rüzgarın çığlıklarının arasından yumuşacık gelen eşi Ayça’nın sesiyle “ William kahvaltı hazır aşkım” Dünyanın bütün gündelik gürültüsünün içinde uyurken o muhteşem ve yumuşak sesle uyanmıştı yine…
…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta