Wazgeçiş Şiiri - Recep Tuna

Ay ışığı bile wazgeçiremedi beni ölmekten,
Bu kararmış şehirde.
Ewet aşk ölümden daha güzeldi
Ama hayat bana aşkını hiç wermedi.
Oysaki bir öpüşle aklanacaktı kirlenmiş düşlerim,
Bitecekti gitmelerim we herşeyden wazgeçmelerim.
Defterimin arasındaki kurumaya terk ettiğim gülüme bakacaktım,
Kurumasını ben istediğim halde...
Koskoca bir geçmişti oysaki kurumaya terk ettiğim.
Unutmak we yeniden başlamak adına.
Bu yüzden ölmekten wazgeçtim
We sana geldim.
Hiç durmadan.
Geri gitme mümküniyetlerini bir kenara bırakarak..
We sendeyim...