VVan Üşüyor Şiiri - İzzettin Coşkun

Üşümenin romantik olmadığı yerdir burası.
İki kere sahipsiz bırakılan,
iki kere dışlanan çocukların yuvası.

Gözlerinin sıcaklığıyla etrafa cirit atan.
Kimsenin hayal etmediği,
kimsenin aklına sığmadığı,
minik bir dilektir arzuları...
Karanlıkta üşüyen parmakları
ödevlerini yazma çabasında...

Ve elektrikleri yarınları gibi kesilmiş...
Sobanın başında dona kalan,
yüzleri çaresizliğin kapısında dinlenir..
Terki diyarında,
terki vatanında binlerce kez mahkum edilmişler...

Mevsimlerden Van geçiyor...
Karlar altında umutVanlar...
Binlerce kez vicdan enkazında Wan’dalar
Şimdi hangi çığlık bu sessizliği dağıtır.?
Hangi vicdan hangi duygu...