Vuzuh anı Şiiri - Mehmet Hanifi İmrak

Tuhaf ve yaygın bir serzenişle gökyüzüne seslenen bir adamın hayattaki son anında sen saatten geçtin.

Alkollü bir adamın vuzuh anı kadar belirginlikle karardı bulutlar.

Bu biraz da susadığından dolayı denize giren adamin ciğerlerinin su dolup, şişerek yüzeye çıkması gibi.

Tüm öngörüleri teğet geçip anı lanse eden kompleksli bir yağmurun ıslatarak kirletmesiydi insan yüzünü.

Bu biraz da geçerek saatten anın sende takılmasıydı.
Gerçekti!
Yakıcıydı yağmurun.

Saçma sapan martavallara takılı kalmış bir alkoliğin bir sigara daha yakma sebebi gibi.

Bu biraz da okyanus ortasında susayan bir aptalın ölümünü işleyen trajikomik hikaye gibi.

Bu belki de, serseri bir aşığın son şiiri...