Vuslattır Ölüm Şiiri - Mikail Soyhan

Doğmak ayrılık, ölüm vuslattır bu düzende
O’ndan geldik O’na dönüyoruz en nihayetinde
Düzenin en güzel hali değil mi ?
Mümkünde en mükemmeli alemde

Ölümü bir dert bildin içinde
Derdinin dermanını aradın durdun şu ufacık ömründe
“Dermanın dermanı olur mu?
Doğmak bir dert, ölüm onun dermanı” bilmesen de

Nefis olmuş serkeş-i hadsiz bir kere
Derdi yârdan edende değil de
Yâre götürende bilmekte

Ölümü son mu sanırsın ey nefsi bedbaht
Ölüm bir son değil başlangıçtır bir yerde
Bedenin ölmekle ruhun habibine dönmekte
Derdinin dermanını bulmuş sevinmekte

Ne sandın ki
hep böyle sürüp giden bir ömür mü
Bu ömrün de bir sonu var elbette
Hay’dan gelip Hu’ya gitmekte

Ölüm Lütfu Hakk’tır bizlere
Bu lütfun Şükrü gereklidir zikirinde
Şayet olmasıydı böylesi bir lütfu
Nasıl dönerdi ruh, mabedine