Vuslatsız gönül Şiiri - İsmail Koca

Kızıl akar gözümde senin o gözyaşların
Saçların tel tel örüp bağlamam da çaldığım
Dertlerini sırtıma aldım gelmez kışların
Salım yüzer deryanda gözlerine daldığım

Gecenin ayazında güneşimdir hayalin
Sivas´ın kalesinde görünür düşte halin
Gezinir damarımda biliyorum ahvalin
Yel ile esip gülde kokusunu aldığım

Sevdan sineme vurur yüreğe ateş basar
Bırakmaz felek yakam sevda yolumu kısar
Aşk ilmeği boynumda yanan gönülden asar
Cennetin bahçesine aşkımla saldığım

Sevda gemim varınca aşkın tek limanına
Deryasına demir atıp sığınıyor koynuna
Aşk ateşi yanıyor işlemez mi kanına
Aşk yolunda cefası ile yolda kaldığım

Kırk gözelerin berrak akan gönül suyusun
Yüreğimin al gülü cennetin kokususun
Nurdan güzel cemalin elifi kim okusun
Gözüm görmüyor seni ateşinle yandığım

Duygularım sel olup gönlümde ateş olan
Alevden gömleğini giydim sineme dolan
Fizani değimlidir uğruna canla solan
Hasrettin yetti cana vuslatına bandığım