Vuslatlar Şiiri - Fahri Utkan

Vuslat.1 Yakın zaman

Bu akşamüstü eve geldiğimde
Kapıyı yine hasret ve özlem açtı.
Dedim, ’Sizin misafirliğiniz devam mı?
Gidin de artık evin gül’ü gelsin.

Karanlık bastırdı göremez oldum
Lambaları yakmağa çalıştım, nafile
Giderken elektrikleri de mi götürdün?
Gel artık, gel de, evin yüzü gülsün.

Sabah kalktım yürüdüm kahvaltı için
Mutfağın kapısında karşıladı, hüzün
Kahvaltıyı hazırladım hüzünle birlikte,
Neyi kaldırsam altında belirdi yüzün.

Sen yine git, ey sevgili, gittiğin yere,
Ama bir yanını bırak ta git, yanıma.
Gelmeni beklerken, hasret ve hüzünle,
Seni bekler beraber, gözüm kalbimle.

Vuslat.2 Yakın geçmiş zaman(Babama)

Gittiğin yıllar oldu, gel(e) medin.
O günü hatırlar, sanki an an yaşarım.
Bilirim ki, o yoldan bir daha gelinmez.
Beklerim vuslatımızı, görmeğe müştakım.

Yine de bekler gözler, nedendir bu?
Sanki geleceksin gibi gözler yolda,
Yoluna bakarken hatırlarım O’nu.
O Rahmanü’r Rahimi vel İkramı.

Hayalimdedir her an son halin,
Kamburlaşmış sırtın, ağrıyan belin.
Yine de kılardın beş vakit namazını.
İndirirdin her ay tam bir hatim.

Ne mutlu yetiştirdin yedi evladı,
Hepsi de sana eder, dualar, niyazlar.
Buydu, zaten isteğin Rahman’dan.
Verecek O(cc) , sana vaadini; cenneti.

Vuslat.3 Uzaklardaki zaman

Sene bin dokuz yüz yetmiş birdi
Mekke’de doğan o nur-u güneşti
İsmi gökte Ahmed, yerde Muhammeddi(sav)
Doğduğunda ve hayat süresince sözü ‘Ümmeti’ idi
Babası Abdullah annesi Amineydi.
Hayatının gayesi, hedefi tevhiddi.
Örnekti bütün insanlara ubudiyeti
Bizim için önemlidir O’nun(asm) şefaati

Uğramazsın sefalete, uyarsan sünnetine
Girersin sorgusuz sualsiz O’nun(cc) cennetine.
Bak, ne güzeldir, insanlara getirdiği hediyesi,
Dünyaya geldiği dakikada demiş ümmeti

Diyecek mahşerde de nefsi yerine yine ümmeti
Ümmeti lafzını duyarsan, hatırlarsın işte,
O sünnet sahibi güzel Muhammedi(sav)
Sen de uy sünnetine O güzel Peygamberin(sav)