Vuslatın gölgesinde aşk… Şiiri - Gümüş Ö ...

El ele vuslatın gölgesindeyiz;
Yüzlerde ziyası ufukta ışık
Kararımız kat-i dostlar ve sımsık
İsteriz vuslatı hep peşindeyiz;
Bakın o yar bana, ben ona âşık ,
Bu anlamayan hissizlere yazık…

İnce bir remiz, gökyüzünde hilal;
Ve ardında eşref saatler apak
Gizemli sırlar ile dönüyor çark
Bir bilsen ah! Neler resmediyor aşk…
Zalimlere inat, ard arda şafak,
Çocuklarda ise korku ve merak…

Ruhuma adeta bir huri inmiş,
İlhamımda buğu, buğudur mana,
Hem gözüm hem kalbim ona aşina,
Sanki çok evvelden bende gezinmiş…
Ömür giderken bahardan hazana,
Dilimde o ses, hep ela, hep ela…

Güm, güm şimdi bütün gök kapıları;
İnsanlar, cinler ve ruhlar karışık
Bazen bozgunca hislerim, karanlık,
El açtık yarab, biz sevgiye açtık,
Biz geçmiş ve gelecekle, barıştık..
Aklımızda bunlar ile barışık…

Kalplerimiz ızdırapla buruktu;
Coştuk bir kere, kaderin sesiyle,
Itrinin sona kalan bestesiyle…
Her taraf kardı, kıştı ve soğuktu,
Duyduk baharı sevda nağmesiyle,
Mazin in’de mazide ölmesiyle…

Sarmıştı hicranlı gam ikimizi;
Yoktu gönlümüzde sevinçten eser,
Simsiyah ve ıssızdı her yer,
Bükmüştü bin bir keder belimizi..
Sıyrıldık hepsinden sebepsin siber
Ve hep azimkâr ve hep beraber…

Kalbimiz neşeyle çarpıyor artık;
Her şey mutlu yuvaya doğru yolcu,
Biz bekliyoruz sabırla sonucu,
Yolculara vuslat kapısı açık..
Aşk gölgesi bu yolun öbür ucu
Sonrası efsunlu, gizli sır burcu…