Vuslatı İmkansızım Şiiri - Döndü Dülger

Önceleri içten içe kahredip öfkeye sarılsan da,
Seven insan yol olur, çare bulur diye hayıflansan da,
Şimdilerde hak verir oldun yana yakıla.
Uzaktan sevmek te yetermiş insana.

Sesini duymasan da, kokusuna hasret kalsan da,
El değmemiş bir yolculuk değil miydi gerçek sevda?
Bir Kardelen, bir Nilüfer, bir Mimoza edasında.
Uzaktan sevmekte yetermiş insana.

Kalpten kalbe yol kurulduysa
Dolu dolu yaşanırmış, aşk acısıyla tatlısıyla.
Zemheri kışları yalnız geçirmek yara üstüne yara olsa da,
Sevda da yarayı saran bir pansuman aslında,
Uzaktan sevmekte yeter insana.

Aklında ki, gönlünde ya yetinirsin zamanla.
Her sarsıldığında sarılırsın yüreğinin sahibi sevdana.
O uzak değil, bilâkis sana senden daha yakın iç dünyanda.
Bir göz kapatmak kadar yakın,
Hayaline dalmak kadar anlık,
İçine dönmek kadar huzur,
Dinlenmek kadar içten,
Gönül köşkünde sevdiğin olunca.
Uzaktan sevmekte yetermiş insana.

Varsın kavuşmalar olmasın,
Varsın sesi duyulmasın,
Varsın sevda koru durmadan yansın.
Uzaktan sevmenin mucizesine inandıysan bir defa.
Canı sağolsun, Rabbim acısını yaşatmasın dualarıyla.
Uzaktan sevmekte yetermiş insana...
Döndü DLGR