Vuslata Nağmeler Şiiri - Deli Divane

Vuslat bağrımda kanayan yaramdır
Hasret hasrete ekler de vuslat ne denli uzaktır
Kimisi canda kalır kimi canandadır
Kavuşmak dedikleri yol ne de yamandır

Beklemek değil sevdalıya koyan
En Sevgiliye uzak kalmak,
Bağrımda Ahû Figandır

Bak yine bülbüle nida güle cefa düştü
Deli Divane yüreğim yandı tutuştu
Göğsümün sol kafesinden binlerce bülbül uçtu
Her birinin gözlerinden inciler çöle düştü
Kanatlarındaki hasretle sana koştu

O bülbüllerin incilerine sundum sevdamı
Kanatlarına astım dualarımı
Dillerinde en güzel şarkılar var
Her şarkısında benim sana olan Naat’ım var

Ey bülbüllerin kokusuna vurulduğu gül Sevgili
Senin namın güllerin efendisidir
Bu garip ise;
Kapında vuslat gözleyen kölendir.

Ömür biter dert bitmez
Hasret biter vuslat yetmez
Çekerim çekerim çilem bitmez
İsmini anmaya dilim dönmez

Nur simanı anlatmaya ömür biçmez
Deli Divaneler gibiyim bu gece
Adım adım sana koşuyorum gizlice
Dilimde iki hece yüreğimde tek bilmece,
Gelmiyor musun Yâ RasulAllah?

Gel ki mevsim bahardır
Saadet bize asrın kadar uzaktır
Yandım Sultan’ım el amandır
Vuslata nakış işledim dağlar dumandır

Sensiz güller kanlı Kerbela’dır
Yüreğimizde yıkılan putlar talandır
Beni sana yandıran Ol Kâhhar’dır
Gel efendim mevsim bahardır
Gel sultanım mevsim bahardır…

Deli Divane