Vuslata Kıl Payı Şiiri - Ramazan Atmaca

Namlunun ucunda aşk,
Kaç kere sıyırdı geçti yüreğimi.
Kıl payı kalmışken vuslata,
Deli rüzgarlara kaptırdım seni
Gittiğin o gün var ya,
Çoruh nehrinin sesine kattım sesimi
Ayazında demledim gözyaşlarımı
Ansızın mermi yemiş dağ keçisi gibi
En sarp yerimden vuruldum.
Akrebin kalbine paslı bir çivi çakıp,
Yelkovanın kanadını kırdım.
Gittiğin gün kolumda bir saat vardı;
Rahmetli babamdan hatıra,
Onu bile kaldırıp attım..
Sen gidince kapattım gönlümün kapılarını
En zifiri karanlık perdelerle
Güneşe küsülür mü?
Küstüm inan,
Yalancı bahara aldanmış kayısı çiçeği gibi
Kırağı haşladı, ayaz pişirdi.
İnandım bir kere güneşe..
Tomurcuklarım melül mesül burçlarım hançer yemiş.
Tohum, meyve yok bu sene gönlümde.
Gönlüm ölü,
Ölü bir toprağa defnettim onu.
Sen gidince.....