Vuslata Eren Şiiri - Timur İlikan

Vuslata Eren

Sensin beni yârim aşka düşüren.
Seni sevmeyen kendinden utansın.
Sensin beni Leyla’ya Mecnun eden.
Aşkı bilmeyen, Leyla’dan utansın.

Aşkımız gezse de dillerden dile.
Saplanıp kalsak ta makus kadere.
Birbirimize kavuşmasak bile,
Vuslata eren, Mevla’dan utansın.

Diz boyu olsa da sevgilim hasret.
Sensiz geçip giden bir ömre hayret.
Mahşerde aşıklar buluşur elbet,
Ayrı düşenler, sevdadan utansın.