VUSLAT YOLCUSU (444)
Kimsesiz, bir sokak ortasındayım…
Yapayalnız ve kuytu gecede… yürüyorum…
Bağrım yanıyor, hüzün doluyum…
Kimsesiz sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta