Vuslat Yok Şiiri - Şairin Sesi

Ben de biliyorum,
bu dünyada bize vuslat yok.
Ben de biliyorum,
hiç kavuşmayacağız.

Ama sen neden acele ettin ki?
Daha yan yana susmalarımız,
aynı yaraya dokunmalarımız vardı.
Daha göz göze gelmeden kaybolacaktık,
daha aynı sızıya alışmadan eksilecektik.

Sen erken gittin,
ben geç kaldım.
Zaman ikimizi de farklı yönlere savurdu.
Şimdi adını anmadan,
sesini duymadan,
sensizliğe katlanıyorum.

Bu ayrılığın telafisi yok,
bu yolların dönüşü yok.
Sen bir vedaya bile varmadan gittin,
ben bir elveda bile edemeden kaldım.