Adam,yüreği yanarak
Baktı kuyuya,
Ta derindeki suda,
İçindeki özde
Gördü ağlayan gözleri.
Sardı içini pişmanlık,
Sardı da sustu...
Yol boyunca gitmek,
Hep gitmek istedi.
Ayaklarına dur dedi aklı,
Yüreği ağladı, gidemedi.
Sarıp sarmalayıp
Sakladı sevgiyi...
Umut bir sonsuz düş,
Hiç göremediği, bilemediği.
Gerçekler, koskoca bir dev;
Sevdayı ezip geçen.
Diyemedi ki sevdim diye,
Susup kaldı...
Vuslat ağacının meyvesi,
Acı ile sulanmış.
Kavuştuk deyince diller,
Tenlerinden sıyrılmış sevda.
Ayrılıktaymış aşk,
Gözyaşındaymış sevda,
Vuslat yok ki...
Kayıt Tarihi : 6.8.2005 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözyaşındaymış sevda,
Vuslat yok ki... '
Belki de yürek yangınlarımız bu doğruları bilemeyişimizdendir. Yüreğinize sağlık...
Hasan Hüseyin CANSIZ
'iki küçük dereydik
akar dururduk birbirimizden habersiz
ben dağda serin,berrak
sen ovada sıcak,sessiz..
ben menekşeler sulardım mor,maviş
sen tarlalar dolusu ayçiçeği...
ne oldu ki bize bir tanem
vaz mı geçtik?...'
bu da benim VUSLATIM!..
kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizden damıttığınız duygularınızı ortak eden insan yanınızı..
sevgilerimle......
Tayyibe Atay-Bolu
Acı ile sulanmış.
Kavuştuk deyince diller,
Tenlerinden sıyrılmış sevda.
Ayrılıktaymış aşk,
Gözyaşındaymış sevda,
Vuslat yok ki...
harika dizeler kutlarim üstadim bastan sona kendini okutan bir siir yüreginizi yüregimle alkisliyorum saygilarimla
TÜM YORUMLAR (10)