Vuslat Kuşları Şiiri - Erdem Gümüş 2

VUSLAT KUŞLARI

Yine gamlı gönlüm, yine efkârlı,
Selamsızca geçer, vuslat kuşları.
Gönül dağım boran, zirvesi karlı,
Bilmem nasıl uçar, vuslat kuşları?

Bölük bölük kanat, çırpar havada,
Gurbet kuşu yalnız, kaldı yuvada,
Kavrulur ciğerim, sevdam tavada,
Hasret ekip biçer, vuslat kuşları.

Gündüz hayalimde, gece düşümde,
Tükendi mecalim, dizim döşümde,
Sıka sıka bir hal, oldu dişim de,
Kafeslerde naçar, vuslat kuşları.

Umut danesiyle, beslenmez kursak,
Felek peşimizde, her nere varsak.
Semâda mola yok, nerede dursak?
Figan feryat saçar, vuslat kuşları.

Sanırım bu sevda, vallahi onmaz,
Ayakları kırık, kuş yere konmaz,
Gurbete çıkanlar, geriye dönmez,
Boşa kanat açar, vuslat kuşları.

Kul Figani neydi, gurbetten faydan?
Keşke çıkmasaydın, yurdun Varay'dan,
Ferhat'ın diyârı, Gediksaray'dan,
Amasya'dan göçer, vuslat kuşları.

Erdem GÜMÜŞ (Kul Figani)
2 NİSAN 2018
ÖZBEKİSTAN/ TAŞKENT