Vuslat-ı Nihan Şiiri - Serap Demirtürk

-Aynı kalpte bir olmak idi o an...-

“Ben ölmüşüm;
Ruhum çıkmış bedeninden
Kurtuldum sanıp
Dolaşmış yeri göğü.
Sonra gülmüş kendine;
Bulamamış uygun bir kalıp,
Dönmüş geri bedenime… “

Fevkalade bıkkın birinin ruh da
Hazır boş bulmuşken o bedeni,
Çalmış kapıyı…
Tam dalacakken içeri sessizce
Geri dönmüş ruh bedenine;
Kalakalmış o da sessizce
Kahve gözlerin gölgesinde.

“Ben ruhumu zapt edemiyorum
Tattı ya bir kez ölümü,
Gidip de gezmek isterim
Bedenimin ötelerini
Ve gecenin alazında
Kaçıveririm bedenimden yine
Uzakların öyküsüne.”

Fevkalade bıkkın birinin ruhu,
Gözlerine hayran olduğu bedenin
Nöbetteymiş kapısının…
Hanenin boşaldığını görür görmez
Sığınır cansız bedenin kollarına
Girer kalbinin derinliklerine.
Tadar mutluluğu ilk defa
Ve bitmez olur insan masalı.

Bedenin asıl sahibi,
Dönüp de gene geri görünce
Bulur bedenini
Kanlı canlı ve deli dolu.
Dört döner kendi etrafında.
Yalvarır git, diye
Dönmek için bedenine.
İçerden yalvaran bir ses gelir:
“Kalbinde olmaktı tek dileğim
Gidemem ki senden çiçeğim.”

14.06.2009 14:12
Serap Hoca