Vuslat-ı Hayal Şiiri - Ayşegül Kahraman

Ne çok gün devirir gönül.
Geceye sığmaz, karanlık yoldaş olmaz,
Aklın içindeki yollarda kaybolmanın manası anlaşılmaz.
Esasında bilinir, kederle yorgana sarılmaların,özlemle yastığı koklamaların sebebi,
Lakin soze vurmaya korkarsın, elinden alınan varlıklar isyan edecek sanırsın.

Özlediğini beklediğini,durdaraksız vazgeçmeden umuda gebe kalışları kimse duymazsada.
Solundaki ses, sağır eder benliğini ,
Içindeki girdapta döner, başladığın yerde bulursun kendini,
Gece aman vermez,özledikçe güneşe erişilmez.

Derinliğine bir bakılsa boğulma ihtimalini düşünürsün.
Içine atıp atıp, kendine bulamadığın o yurdu başkasına da gösteremezsin,
Hayal ya ne kavuşabilir, ne vazgeçebilirsin,
Olmayacağını bile bile Vuslat-ı Hayale gözlerini yumarsın..