Vuslat'a Varış Şiiri - Yusuf Kılıç 4

Bırakmışız haytalıkları çoktan
Bakmayız herkesin gördüklerine
Erken yazılmışız hayat mektebine
Ve ağır sınavlardan geçmişiz,alnımızın akıyla

Feda etmişiz ,nice gidenlere bedel demişiz
Düşmemişiz isyanların ağına
Her zorluğu görüp yakıp yüreğimizi, ışık tutmuşuz nicelerinin karanlığına
Bazı bilinmişiz, bazı yükümüze yük konmuş, eyvallah demişiz

Silmişiz garibin göz yaşını, yolsuza yol olmuşuz
Sindirmişiz acıları yüreğimizin tenhalarında
Ve değer vermemişiz alkışlara
Mutluluğu mutlu etmekte bulmuş, adanmışız, İsmailcesine batın'a

Söndürmüşüz göğsümüzde korları
Katarlamışız en zorları
Her gece tenhalarda kıyametimiz kopmuş
Ateş yutup, buz uflemişiz zâhir'e

En değerlimize açmamışız, ifşa etmemişiz sırları
Kapatmak yerine, dayamışız ardına kadar bütün kapıları
Bizde gitmeler hep çetin olmuş, geçmelerse kolay
Bir çırpıda geçmişiz serimizden, yeterki geçilmesin demişiz, uhuvvet'ten iyilikten

Gücümüz yetmemiş bazen, kesememişiz ayrılıkların şah damarını
Tek olana sığınmış, giyinmişiz dualı hırkayı
Cephede silah kuşanmış, ölümlerin kıyılarından dönmüşüz kaç kere
Geç öğrenmişiz, eylülün kış kadar soğuk, Güneş'in bu denli vicdansiz olduğunu

Darbe üstüne darbe yemişiz
Hep düştüğümüz yerden kalkmasını bilmişiz
Hangi musalla korkutmuş bizi ve hangi ölüm geç
Kaçınılmazsa çıkılacak yol, hazır ol, kendine bir yön seç 

Avuçlarımızda tuz etmişiz cam kırıklarını
Aldırmamışız paramparça hallere
Ve gün gelmiş, yaramıza tuz basıp
Tazelenmişiz bir besmeleyle

Güç sahibinden aman dilemişiz, o bize yeter demişiz
Uyandırılmışız gaflet döşeğinden nasiple
Gönüllü olmuşuz, Boyun eğmişiz sonsuzluğun efendisine
Ve teslim olup, yudumlamışız ecel şerbetini,
vuslata varılan yol diye