Sanma ki sen gidince rüzgâr meltemden esti,
Çöle çaldı toprağım, gönül hayalperestti.
Lâl oldu sanki dilim, aklıma geldi yüzün.
Gönlümü hasretinle sarıverdi hüzün.
Baharım gözlerinde bulduğum o neşeydi.
Doğduk da öldük, vah dünya ne garip şeydi.
Giderken bende seni, sende beni götürdün.
Öksüz kaldık hepimiz, iki âşık öldürdün.
Bir yanım sende kaldı, diğer yanım zaten yoktu.
Hakk’tan geldi vuslatın da gayrı karnım toktu.
Benzetilmez ki bu aşk, Hakk’tan başka misâle.
Kısmetim sensizlikte varmak imiş visâle.
Kayıt Tarihi : 11.2.2025 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2018
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!