Vuslat Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Adam:
Gidiyorsun…
Ellerim boşlukta asılı,
Sesin rüzgâr gibi, dokunamıyorum.
Gözlerin, sonbaharda kaybolan bir yıldız,
Ne olur, bırakma bizi zamana…

Kadın:
Bende istemiyorum bu sonu ama mecburuz, ve şunu bil ki,
Seni hep sevicem, solum hep boş kalacak,
Seni oradan çıkartmaya kimsenin gücü yetemeyecek,
Söz veriyorum…

Adam:
Mecburiyet mi kader mi, adını sen koy…
Ama ben sensizliğe razı değilim.
Sol yanın boş kalacaksa, benim kalbim çürüyecek,
Senin olmadığın bir dünya, nefessiz bir uçurum gibi…

Kadın:
Bende gelinliğimi gömeceğim kara toprağa,
Ve unutacağım sevdayı,
Sadece nefes alıp vereceğim,
Olmayacak senden başkası,
Tutmayacak elimi başka bir el,
Bakmayacak gözlerime başka bir göz,
Senin hayalinle yaşayıp özleminle can vereceğim.
Keşke mümkün olsa kaderi silip yeniden yazmak…

Adam:
Keşke… Keşke mümkün olsa!
Bir kalemin ucunda yazgıyı bozmak,
Ellerin ellerimdeyken, zamanı durdurmak…
Ama sen gelinliğini toprağa gömerken,
Ben de adını mühürleyeceğim yüreğime.
Benden ötesi yok, senden sonrası haram bana!

Kadın:
Öyleyse söz verelim birbirimize,
Sen beni unutursan, damatlığın mezarın,
Ben seni unutursam, gelinliğim kefenim olsun.
Seni çok seviyorum, adam…

Adam:
Söz veriyorum, seni unutursam damatlığım mezarım olacak,
Başka bir aşk, başka bir yol yok bana!
Eğer unutmak denen Azrail girerse aramıza,
Toprak bile kabul etmesin beni…
Seni çok seviyorum kadın,
Bu ayrılık değil, yeminimizle mühürlenmiş bir vuslat!

Kadın:
Ellerimi,
Gözlerimi,
Yüreğimi hiç unutma olur mu?
Sevgimi sana, seni de Allah’ıma emanet ediyorum.
Sakın ağlama, kıyamam bir damla gözyaşına,
Hani yastıklar dilden anlamazdı, bak hâlâ ıslak.

Adam:
Unutmak mı? Ölümden beter bir kelime…
Ellerini, gözlerini, yüreğini kazıdım ben içime.
Sen beni Allah’a emanet ederken,
Ben de seni dualarıma sarıyorum.
Ağlamayayım mı? Sensizliğin sesi bu gözyaşları…
Bak, yastığım da sana hasret, kokun hâlâ üstünde.

Kadın:
Meğer gitme sözü kadar ağır bir söz yokmuş,
Bilsem ki dudaklarım kanlar içinde parçalanacak,
Yine de “Gitme” derdim çünkü,
Dilim ve dudağım sadece sana mühürlü.
Vakit geldi, hoşçakal sevdam,
Ben hoş kalamam, ama sen hep hoş kal,

Adam:
Gitme demek, bir ömrü dilinde kanatmakmış, anladım…
Ama bil ki, sen “gitme” deseydin,
Bütün dünyayı karşıma, seni soluma alırdım,
Yine de kalırdım.
Vakit mi geldi? Ben hâlâ inanmıyorum.
Hoşçakal diyorsun ya,
Hoş kalamam, seninle güzeldim ben…
Ama sen…
Sen hep güzel kal, içimde, dualarımda ve vuslatımda…

Kadın:
Rüzgarın esintisinde,
Yağmurun çisiltisinde,
Ve bebeklerin gülüşünde beni bul…
Hoşçakal sevdam,
Seni her zaman seveceğim,
Ama belki de bu,.......

Adam:
Hayır sakın tamamlama sözünü,
Hayır asla asla!
Sen, sadece bir hatıra olarak kalırsın içimde asla yaram olamazsın.
Bir gün bir yerlerde zaman getirecek bizi yan yana inan ve dua et, sadece bekle,
Ben senden ayrılmıyorum, seni soluma koyup yoluma bakıyorum,
Yol var diyor ayaklarım ve ben gidiyorum,
Hoşçakal sevdam,
Hoşça kal.
19.03.2025 16:30